"Eat your school"

Είναι θλιβερό να σταματάει η μόρφωση σου όταν αρχίζεις το σχολείο.

"Κλέφτικο"

Είδα τις καλύτερες γενιές του μυαλού μου

διαλυμένες απ' τη φαιδρότερη Λογική

υστερικές, γυμνές και χρεωμένες

να σέρνονται σε βαλκάνιους δρόμους την αυγή

γυρεύοντας

τρόπους για να πληρωθεί μια αναγκαία δόση,

ρεμπέτες-άγγελοι που τσάκισαν τη ράχη τους

μεταφέροντας πίτσες,

φιλέτα ροφού σβησμένα σε σαμιώτικο,

έπιπλα "κάν' το μόνος σου" και είδη υγιεινής,

που φτωχοί στήθηκαν καπνίζοντας μπροστά από

υπερφυσικές οθόνες

μ' έναν τρόμο παράλυτο για τα βιογραφικά τους,

που βρήκαν την κόμισσα Seroxat να σέρνεται

ξημερώματα στην Ηπείρου

συντροφιά με τον βαρόνο Tavor και τη μακρινή

εξαδέλφη του

αναιμική δεσποινίδα του ιδιωτικού παροράματος

Xanax,

[...]

που προδόθηκαν από αγνά λαϊκά φουστανάκια,

στιχατζήδες της εργατιάς, μεσούλες γυμνές

έντεχνων γλυκών του κουταλιού με το δίσκο,

μεσάζοντες, λογοκριτές, λαμέ βραδιές για

νεολαίες ποιμενικές, νοικοκυριά, εξοχικά,

κλέφτικα, ενοχικά, εύγλωττα

γιλεκάκια, Πρέβεζες, χρεολύσια, λάμιες,

εικονοστάσια, φτηνό Johnny Red της

Καλλιθέας για αυτοτύφλωση, free press,

πρωτοχρονιές σε γέφυρες γοτθικές,

κατσαδιασμένοι απ' την αφή κι αμπαρωμένοι σ'

αγκαλιές δίχως χέρια

που φόρεσαν γραβάτες φανταχτερές μες στα

δικά τους αμοργιανά καλοκαίρια

και κρεμάστηκαν απ' αυτές και κανένας δεν

νοιάστηκε,

που πολέμησαν το ποσοστιαίο κτήνος,

το κτήνος της αδήλωτης καταστολής

το κτήνος των ποδοπατημένων ψιθύρων

κι απέμειναν τρελοί στην άκρη του δρόμου

ψελλίζοντας μιαν απτάλικη, στερητική προσευχή,

με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της Ζωής

ξεβρασμένη από τα ίδια τους τα κορμιά,

τροφή καλή

για δέκα εκατομμύρια Πιόνια. 

Υπάρχει ένα μαύρο πουλί έξω, σκαρφαλωμένο στο παράθυρο μου. Τον ακούω που με καλεί. Τον ακούω να τραγουδάει. Με καίει με τα χρυσά του μάτια, σαν να είμαι κάρβουνα. Βλέπει όλες τις αμαρτίες μου. Διαβάζει την ψυχή μου.

Μια μέρα, εκείνο το πουλί μου μίλησε. Έλα μαζί μου, πέτα με τα μαύρα. Θα σε ελευθερώσουμε από την ανθρώπινη φυλακή. Έλα μαζί μου, ανέβα στα φτερά μου. Θα αγγίξεις το χέρι του Θεού. Και Εκείνος θα σε κάνει βασιλιά. Θα σε κάνει βασιλιά.

Σε μια κουβέρτα υφασμένη από σκιές, πετάξαμε στον ουρανό. Πάνω σε μαύρο φτερούγισμα, αυτοί οι άγγελοι μετέτρεψαν τα φτερά μου σε κερί. Ένιωσα σαν τον Ιούδα, αρνούμενος τη χάρη.

Αυτή τη μέρα που μου είπε ψέματα.

 

"Χρυσό Ρίγος"

Μισείς τον ήλιο αλλά η βροχή είναι ωραία. Λατρεύεις το χιόνι μα φοβάσαι τον πάγο.
Είσαι ντυμένο με λάσπη, επικίνδυνο να καταδυθείς.
Θέλω τον χρυσό σου αλλά θέλεις τη ζωή μου.
Άγριο ποτάμι έκλεψες τα μάτια μου, ποτέ δεν μου τα έδωσες πίσω.
Προσπάθησες να με φιλήσεις και έστειλες ένα ρίγος
γύρω από τον λαιμό μου.
Υγρή χρυσή λάρνακα.
Πούλησες το μυαλό μου και προσπάθησες να με σκοτώσεις.
Η ψυχή σου είναι μαύρη
το αίμα σου είναι κρύο
το δέρμα σου είναι τραχύ.
Έχεις μια καρδιά χρυσάφι μα το πρόσωπό σου είναι τόσο σκοτεινό.
Πάνω στη σάρκα σου υγρά πλάσματα παντού.
Και αυτό το ρίγος.
Προσπάθησες να με πνίξεις,
μα δεν με ένοιαζε να κολυμπήσω.
Και προσπάθησες να με φας.
Μόνο ρίγος έβαλες στο δέρμα μου.
Προσπάθησες να με κρατήσεις με εκατομμύρια πτερύγια
και προσπάθησες να με θεραπεύσεις,
να πλύνεις τις αμαρτίες μου.
Και όλη η πλάτη μου ένα ρίγος.

Όλοι μας έχουμε προτιμήσεις. Κρίμα να χάνουμε τη μισή ομορφιά του κόσμου.

"Για τους ανθρώπους"

Το να παρακολουθείς σκουπίδια στην οθόνη είναι τόσο κοινό σήμερα που οι άνθρωποι έπαψαν να σκέφτονται το γεγονός ότι βλέπουν μόνο σκουπίδια.

"Gracias"

Όλοι είμαστε θνητοί. Μέχρι το πρώτο φιλί και το δεύτερο ποτήρι αλκοόλ.